Vilanculos, Bazaruto Archipel

De reisdag naar Vilanculos is alweer de laatste echte reisdag. Na een minibusje naar Inhambane nemen we een ferry naar Maxixe en stappen daar weer in een minibusje. De weg naar Tofo was eigenlijk boven verwachting goed, dus het had ook geen verrassing kunnen zijn dat dat wel anders was naar het noorden toe. Je kunt niet altijd geluk hebben. Natuurlijk moest het busje voor zover mogelijk vol zitten. En zoals inmiddels wel duidelijk is betekend het woord vol iets heel anders voor Afrikaners dan voor ons. Om de haverklap stoppen en gewoon blijven proppen en proppen en proppen. En op een gegeven moment was de weg zo ontzettend slecht dat iedereen er gewoon naast gaat rijden. Hiermee vormen ze eigenlijk een nieuwe weg in het zand. Ook een oplossing, hoewel het vullen van al die potholes toch ook een ok optie lijkt?!! Uur na uur verstreek en uiteindelijk bleek het toch een flinke trip. Moe en loom kwamen we aan in Vilanculos. Heerlijk om ons te laten verwennen door een keer te eten bij de backpackers in plaats van zelf wat in elkaar te draaien. En na het eten wilden we even wat lezen. Kennelijk iets te veel na zo'n dag reizen. Zodra het hoofd het kussen raakte vielen we beiden als een blok in slaap.
Gelukkig al wel een andere slaaplocatie geregeld dus de volgende ochtend meteen weggegaan en in onze mooie nieuwe Palmeiras Lodge spulletjes uitgepakt. Rondwandelend langs het strand zie je de Bazaruto Archipel en het supersupersuperblauwe water, de zandbanken en over het algemeen een tropische omgeving. De eilanden zijn extreem, in schoonheid en in prijs. Prins Harry heeft vorige maand een eiland afgehuurd voor zijn vrienden.... We wilden daar nog een nachtje naartoe, maar helaas blijkt dat toch net iets teveel van het goede. Dus genieten we vanuit het vasteland en kiezen we een mooie trip waarmee we toch de eilanden kunnen zien.
Met een speedboot scheuren we over het water. Geen enkele rimpeling te zien, het water is helemaal vlak en helder. Het water is rondom de archipel redelijk ondiep, zeker met eb wanneer je overal zandbanken ziet verschijnen. Dit is echt zo ontzettend mooi omdat je daardoor allemaal verschillende kleuren blauw ziet ontstaan. Nadat we eerst een tijdje met een dolfijn ronddobberen gaan we naar 'het aquarium' waar we de mooiste vissen zien. Net voordat we het water weer uit gaan zien twee mensen een 'shark', houd hier een whaleshark in hoor, geen enge...
Na het snorkelen konden we op het zuiderlijke punt van het eiland Bazaruto lunchen, chillen, en de zandduin beklimmen. En vanaf de top van die duin hadden we een uitzicht over de hele archipel. Adembenemend mooi, en snoei- en snoeiheet, dus snel de schaduw weer in! De leukste Afrikaners die we zijn tegen gekomen op onze reis zaten ook op de boot, dus het kon niet beter.


Het zijn duidelijk de laatste dagen van onze reis, in gedachte zijn we er steeds meer mee bezig.
We kunnen ons niet voorstellen dat we over een week alweer in Nederland zijn, familie en vrienden zien in plaats van continu nieuwe mensen en reizigers, gesprekken hebben voor een nieuwe baan in plaats van een boekje lezen aan het strand of reizen van A naar B in een minibusje, een kledingkast voor ons hebben in plaats van een backpack, in één en hetzelfde bed slapen, in plaats van enkel paar dagen weer een nieuw bed, in onze keuken staan in plaats van ergens te eten, naar de AH te gaan in plaats van op lokale marktjes en kleine stalletjes te zoeken naar lekker eten, over de financiele crisis te praten in plaats van praten over de Afrikaanse politieke corruptie of in Amsterdam rondwandelen in plaats van rondlopen in een willekeurig onbekende plek waar je alles opnieuw aan het ontdekken bent...

Wat gaat het weer anders worden!!!