Livingstone

Na Lusaka reizen we door naar Livingstone. Het duurt ongeveer 8 uur met de bus. Beste afstanden (ik begreep dit ook niet, is Chris op zn boers zullen we maar zeggen. Pittige afstanden wil ie kennelijk zeggen... ja, nog steeds soms een culture shock, hihi). Wel genoeg tijd om het erg dikke boek 'Long walk to Freedom' van Nelson Mandela uit te lezen. Super heftig en interessant boek, aanrader! In Livingstone kunnen we nog net een kamer vinden, aangezien er maar 3 budgetlocaties zijn en het de drukste maand van het jaar is. Alles zit vol tenzij je een tent hebt, dan is er altijd wel ruimte. We hebben de komende dagen één missie, en dat is uitzoeken hoe we het beste van de Vic Falls naar Windhoek kunnen reizen. Na vele reisbureaus en uitgebreid onderzoek op Internet besluiten we te gaan onderhandelen voor een trip die maandag 28 augustus vertrekt vanaf Livingstone en per jeep in een maand door Botswana en Namibie reist. Na vele smssen en mailtjes zijn we eruit. Heel relaxed! De groep is klein (nog geen 10 man) en we gaan alleen maar supergave activiteiten doen! Overigens zijn we al een stel in Malawi tegengekomen die zich al voor dezelfde tour hadden ingeschreven. Tot maandag lekker relaxen en genieten van het nietsdoen, cabletv kijken en lezen.

Zambia en Malawi zijn een andere ervaring geweest als we de tijd vergelijken met al onze eerdere bestemmingen. In Azie is alles dat met toerisme te maken heeft redelijk strak geregeld en zijn de mensen erg service gericht. De klant is koning is het motto! Amerika is natuurlijk ook heel erg ontwikkeld. Maar in Afrika is het anders. De horeca gelegenheden die het goed doen, worden gerund door westerlingen of Indiers. Inrichting, menu, faciliteiten, aandacht voor klanten, etc.
Als de baas of manager weg is zie je gelijk passief gedrag, chaos en weinig initiatief onstaan. Ook staat de bar opeens vol met locale vrienden.... Als een horeca gelegenheid door locals gerund wordt gaat het er helemaal apart aan toe.
Het is in onze ogen in ieder geval heel duidelijk dat de locals die iets proberen op te zetten een vorm van commercieel inzicht lijken te missen. Ze leven echt met de dag. De ene dag sta je wel op de reserverings-lijst voor een kamer, de volgende dag weer niet. Kladblaadjes liggen overal, geen totaal overzicht, etc. Grappig om te zien maar het is wel eens vermoeiend als het betekend dat je opeens op straat staat, of dat ze na een uur nog steeds de helft van je ontbijtbestelling vergeten zijn. Tegelijk eten krijgen is niet denkbaar haha. Niet te hoge verwachtingen dus en dan is alles ok.

De Zambianen geven een stuk minder ruimte met onderhandelen. Ze vragen absurd hoge prijzen voor taxi ritjes (natuurlijk klagen ze over de verhoging van de benzineprijs, die hier overigens niet gering is). En we begrijpen dat ze meer geld nodig hebben om de tank weer te vullen, maar dat hoeven ze niet in één enkel ritje proberen te verdienen...
In Azie boden we als het niet redelijk leek altijd de helft en betaalden we uiteindelijk iets meer dan dat. In Zambia gaan ze maar 5 a 10% naar beneden en anders doen ze het gewoon niet. Liever niet werken en af en toe iemand mee die veel betaald dan meer ritjes voor een mindere prijs. We lopen dus weer wat meer, ook gezond...

Zin in de komende tijd, niets hoeven te regelen is een mooie afwisseling!